بیستم دیماه، سالروز بزرگداشت امیرکبیر، فرزانه مرد دلسوز ایران گرامی باد.
تلاش او در جهت آبادانی و اصلاح هر چه بیشتر سرزمینمان، بر کسی پوشیده نیست. او که با دیدن غم مردم، غمگین می‌شد، همراه با اشک‌هایشان، اشک می‌ریخت، در جهلشان، خود را مقصر می‌دید و آرزو می‌کرد میتوانست در هر روستا و خیابان مدرسه بسازد و کتابخانه ایجاد کند، تا جهل و خرافه از این مرزوبوم رخت بربندد، قریب به دو سده پیش در چنین روزی به سبب رشک بدخواهان خودی، به شهادت رسید. افسوس که منفعت در مخالفت با او و ضعیف نگاه داشتن ایران زمین بود.
روحش شاد و راهش چراغ راه ایران آباد.
نویسنده: ستاره گاراژیان دانشجو ورودی ارشد ۱۴۰۰ دانشگاه تبریز
بازدیدها: 124
